به مطمعنترين نقطه اتكا كه بيشترین قابليت تحمل فشار و ضربه را دارد به عنوان كارگاه (به زبان ساده تر نقطه اى كه طناب را به آن گره ميزنند) استفاده ميكنند. کارگاه تا حد امكان در راستاى نيروى وارده قرار می گيرد.

فاصله ابزار تشكيل دهنده كارگاه نسبت به هم طورى است كه هرقدر زاويه مركز ثقل بلوک کارگاه بالاتر از نود درجه باشد، حداكثر فشار و نيرو به ابزار هاى نيرو دو طرف وارد می شود و برعكس هرقدر زاویه مركزى بين دو بازوى مقاوم بلوكه کارگاه كوجيكتر از ۶٠ درجه باشد، نيروى وارده به ابزار كمتر ميباشد. تا جایى كه در یک زاویه ١٢٠ درجه معدل 100 درصد فشار به کارگاه منتقل ميشود و خطر كنده شدن وجود دارد و در یک کارگاه با زاویه ٣٠ درجه معادل ۵٠ درصد نيرو به دوطرف بازوها وارد ميشود.

انواع کارگاه از لحاظ ساختار

طبيعى، مصنوعى و مركب

طبيعى:

کارگاهى هست كه با استفاده از عوارض طبيعى محل بر پا ميشود. در این کارگاه بسته به نوع مسير جهت صعود از طناب ها با تسمه هاى مختلف استفاده ميگردد. در استفاده از کارگاه طبيعى جهت صعود را در نظر بگيرید، زبرا اكثر کارگاه هاى طبيعى به خصوص آنها كه با بستن تسمه با طنابچه به دور منقار شكلى به وجود آیند یک طرفه هستند.

مصنوعى:

کارگاهى است با قرار دادن اجسام مثل ميخ ميله و.. در شكاف سنگ ايحاد ميگردد. در کارگاه مصنوعى حتما بابد از دونقطه و كارابين پیچ دار فولادى استفاده كرد

مركب:

کارگاهى كه با استفاده از عوارض طبيعى و ابزار مصنوعى تلفيقى گرفته میشود كه به سه دسته از نظر استقرار تقسيم ميشود:

راحت، نيم راحت و معلق

راحت:

کارگاهى برروى یک سكوى تعبيه شده و حمايت چى ميتواند در ان نشسته و بایستد.

نيم راحت:

حمایت چى ميتواند یک پا يا بخشى از بدن خود را به اطراف کارگاه تكيه بدهد.

معلق:

حمايت چى كاملا در هوا معلق است و يا تمام وزن او برروى کارگاه منتقل شده و جاى پایی ندارد.

دینامیک:

داراى نقطه قفل متحرك است.

استاتيك:

داراى نقطه قفل ثابت است.